عینک‌های سه بعدی هنوز راه درازی را به همراه تلویزیون‌های سه بعدی نه پیموده اند، اما امروزه در هر خانه ای می‌توان یک جفت از آنها را یافت. همان طور که می‌دانید عینک‌های سه بعدی دو نوع هستند،یک نوع اکتیو (فعال) و نوع دیگر پَسیو (غیر فعال).شاید برای شما هم سئوال پیش آمده باشد که تفاوت این دو عینک در چیست و کدام مناسب تر هستند. در ادامه ی مطلب می‌خواهیم به  طور کامل به سئوالات شما پاسخ دهیم پس همراه ما باشید.
عینک‌های اکتیو (Active) از شاتر الکترونیکی استفاده می‌کنند که دو تصویر مختلف ایجاد شده را بر روی چشم هماهنگ می‌کند تا سر انجام یک اثر سه بعدی ایجاد شود. اما نحوه کار عینک‌ها پَسیو (Passive) کمی‌متفاوت است.

این عینک‌های پلاریزه با استفاده از لنز‌های قطبی (پولاریزه شده) تصاویر دریافتی را به صورت مستقیم و جدا برای هر چشم ارسال می‌کنند. هر کدام از این عینک‌ها مزایا و معایب خاص خود را دارند. ما می‌خواهیم با برسی آنها تعیین کنیم که کدام از عینک‌ها برای تکنولوژی سه بعدی مورد نیاز شما مناسب تر است.

تا همین اواخر سازندگان HDTVs معمولا از یک نوع تکنولوژی عینک برای تلویزیون‌های خود استفاده می‌کنند و آن اکتیو است .البته هنوز سازندگان در حال آزمایش صفحه نمایش‌های سه بعدی پَسیو هستند اما به هر حال در آینده ی نزدیک شاید این عینک‌ها کم کم جای خود را به اکتیو بدهند.
 پاناسونیک اولینHDTV  های سه بعدی پَسیو را در این سال عرضه کرد در حالی که هنوز  مجموعه تلویزیون‌های سه بعدی اکتیو را هم ارایه می‌دهد. سونی هم به رغم این که بر روی صفحه نمایش‌های پَسیو کار می‌کند اما برای مجموعه تلویزیون‌های براویا (و همچنین صفحه نمایش سه بعدی PS3)از سه بعدی اکتیو استفاده می‌کنند.
سیستم شاتر سه بعدی اکتیو ( Active )
عینک‌های اکتیو سه بعدی از شاتر‌های الکترونیکی استفاده می‌کنند (که بسیار سریع عمل می‌کند و چشم متوجه آن نمیشود) و تصویر پخش شده از صفحه نمایش را جدا و تبدیل به دو عدد می‌کنند. صفحه نمایش دو تصویر را به سرعت پخش می‌کند و در این حین فرستنده رادیویی اشعه مادون قرمز به عینک می‌گوید با چه سرعت همراه با شاتر کار کند تا مطمئنا شود تصویر سمت را به چشم راست خواهد رفت. هر تصویر به چشم مختلفی ارسال می‌شود تا اثر عمق تصویر ایجاد شود. 
اما از آنجا عینک‌ها الکترونیکی هستند، کمی‌حجیم هستند، زیاد راحت نیستند و همچنین گرانتر از لنز‌های پَسیو هستند. علاوه بر اینها یکی از بزرگترین مشکلات این عینک‌ها، نیاز به قدرت آنهاست به طوری باید هر بار قبل از تماشای سه بعدی عینک‌ها را شارژ کنید.

بیشتر اوقات، وقتی تلویزیون سه بعدی را خریداری می‌کنید، یک جفت عینک اکتیو در جعبه آن قرار دارد اما گاهی اوقات اینطور نیست. با کیفیت ترین عینک‌های اکتیو سه بعدی را می‌توانید در خرده فروشی‌ها بین 50 تا 120 دلار برای هر جفت بپردازید،اما مثلا هنگامی‌که می‌خواهید به صورت خانوادگی به تماشای فیلم آواتار بنشینید هزینه عینک‌های تان بیش از حد بالا می‌رود.
البته به تازگی سامسونگ یک جفت از عینک‌های اکتیو سه بعدی را با قیمت 20 دلار به بازار وارد کرده است که نمونه ای از عینک‌های شاتر اکتیو مقرون به صرفه است. علاوه بر این بر روی اکثر تلویزیون‌های سامسونگ دو و یا چهار جفت عینک سه بعدی اکتیو قرار دارند،که با ابن وجود می‌توان سامسونگ را بهترین انتخاب برای شاتر‌های اکتیو سه بعدی دانست. اما برندهایی مانند،سونی،پاناسونیک،میتسوبیشی، انتخاب‌های خوبی برای عینک‌های شاتر اکتیو نیستند.
همان طور که در بالا ذکر شد،عینک‌های اکتیو سه بعدی به اندازه ی پَسیو‌های سه بعدی راحت نیستند، اما به طور کلی تصویر سه بعدی بهتری را ارایه می‌دهند. محتوا تمایل دارند تا بیشتر “pop” موثر شوند،یعنی عمق بیشتری داشته باشند تا اثری قانع کننده تری را تولید کنند.
از آنجا که لنز‌ها باید با صفحه نمایش هماهنگ باشند تا تصویر درست را به چشم برساند، صفحه نمایش‌های اکتیو سه بعدی تمایل دارند تا تداخل کمتری ایجاد کنند (سایه اندازی باعث می‌شود تا اثر بخشی از تصویر به چشم اشتباه ارسال شود).صفحه نمایش‌های سه بعدی اکتیو برای تماشای محدوده ی خارج محور مرکز صفحه نمایش نیز بهتر هستند، به این معنا که اگر بینندگان شما چند نفر هستند تجربه ی بهتری را خواهید داشت. 
با این وجود این تجربه ی شخصی کارشناسان آی تی بازار است که وقتی در حال تماشای سه بعدی هستید کافیست سر خود را کمی‌کج کنید تا تصویر به کلی سیاه شود.
سیستم سه بعدی پسیو ( Passive )
عینک‌های سه بعدی پَسیو از لنزهای ویژه قطبی (پولاریزه شده) استفاده می‌کنند که با فیلتر‌های موجود، برای هر چشم یک اثر سه بعدی ایجاد می‌کنند.این دو تصویر سپس سوار بر هم،با فیلتری که روی صفحه نمایش وجود دارد دو تصویر مجزا را تولید می‌کنند. 
سپس فیلتر روی عینک مطمئنا می‌شود که هر چشم تصویری را که باید ببینید می‌بینید. بزرگترین مزیت این عینک‌ها این است که چون الکترونیکی نیستند،نیاز به هرگونه قدرت را ندارد و بسیار سبک و ارزان هستند.
اکثر HDTVs‌های سه بعدی با چند گزینه از عینک‌ها می‌آیند و همچنین امکان خرید آنها تنها با چند دلار میسر است.علاوه بر این، استفاده از این عینک راحت تر است،چرا که نیاز به اتصال (مادون قرمز و یا رادیو) ندارید.

ال جی و ویزیو مقرون به صرفه ترین گزینه‌ها را ارایه می‌دهند و هر کدام روی تلویزیون‌های سه بعدی شان چند عدد عینک سه بعدی ارایه می‌دهند.بنابراین بدون هیچ هزینه اضافی می‌توانید با خانواده به تماشای فیلم‌های سه بعدی بنشینید.
سه بعدی پَسیو راحت تر از اکتیو می‌باشد،ا ما به اندازه آن کامل نیست.مجموعه عینک‌های پَسیو محتوایی که ارایه می‌دهند،به کیفیت و اثر اکتیو‌های سه بعدی نیست.علاوه بر این پَسیو‌های سه بعدی تداخل بیشتری را نسبت به اکتیو‌ها ایجاد می‌کنند،به خصوص اگر بیننده سر خود را بچر خواند و یا از محور مرکزی صفحه نمایش خارج شود.
سیستم سه بعدی بدون عینک
شرکت‌های مختلفی از جمله سونی و توشیبا تکنولوژی سه بعدی بدون عینک را ترویج دادند،اما هنوز کارشان به ثمر نرسیده است.تولید تصاویر سه بعدی در این تکنولوژی به اینگونه است که فیلتری بر روی صفحه نمایش قرار دارد و تصاویر را جدا می‌کند، مانند کاور‌های عدسی روی جلد کتاب‌های کمیک. 
اگر شما در زاویه مناسب به تماشای تصاویر سه بعدی بنشینید تصاویر سمت راست به چشم راست شما و تصاویر سمت چپ به چشم چپ شما ارسال خواهد شد و نیاز به عینک ندارید.
کنسول بازی قابل حمل نینتندو 3DS از این تکنولوژی استفاده می‌کند و به موفقیت نسبتا کمی‌نیز رسیده است،اما در حال حاضر برای صفحه نمایش‌های بزرگتر در دسترس نیست.
کدام نوع عینک سه بعدی برای شما مناسب تر است؟
عینک سه بعدی اکتیو به طور کلی بهترین تصاویر را ارایه می‌دهد،اما سه بعدی پَسیو راحت تر و مقرون به صرفه تر است.حتی اگر سه بعدی اکتیو رو به ارزان شدن نیز پیش برود،دوباره باید آن‌ها را شارژ کنید.و در آخر باید به هزینه ای که برای خرید عینک‌ها می‌شود توجه کنید.
اگر می‌خواهید به صورت دسته جمعی به تماشای تصاویر سه بعدی بنشینید ما عینک‌های پَسیو را توصیه می‌کنیم چون مقرون به صرفه تر هستند، ولی اگر به کیفیت و اثر تصویر سه بعدی ارایه شده بیشتر توجه می‌کنید عینک‌های شاتر اکتیو سه بعدی بهترین انتخاب برای شما هستند.