دیوارهای غم زده کوچه را سر تا پا سیاه پوش می کنند.

باغچه، غریبانه تر از هر زمانی ، غربتش را گوشه حیاط، آرام آرام اشک می کند تا شبنم گلبرگ غنچه های سرخ رزها بشود.

تخت چوبی کنار حوض، بیشتر از همیشه، پر از تنهایی شده است.

ماهی های قرمز کوچک حوض، سر از آب بیرون کرده اند و دسته جمعی مرثیه می خوانند؛ مرثیه های سوزناک. همگی آب آب می کنند.

تلخ مرثیه می کنم                   

تو ای ظهر شکیب                

 ای ظهر پابرهنه

ای تشنه                             

 ای ظهر زخمی!

تلخ مرثه می کنم

تو را ای سرزمین تا همیشه غمناک        

 تو را ای سرزمین تا همیشه اندوه

تو را ای وادی ایمن

تو را ای بقعه مبارکه موسی

تو را ای بیت العتیق!

تلخ مرثیه می کنم

تو را ای رود

ای رود تشنه

ای رود رود خاموش!

تلخ مرثیه می کنم

تو را ای تلفظ نامت،

قبول توبه آدم

تو را ای تلفظ نامت

کشف ضر ایوب

تو را ای تلفظ نامت

نجات یونس از شکم ماهی

تو را ای تلفظ نامت

بشارت زکریا

تو را ای تلفظ نامت

فدا برای اسماعیل

تو را ای تلفظ نامت

نجات یوسف از زندان

تو را ای تلفظ نامت

سبب وصال یعقوب

آه! ای تلفظ نامت

قرار نوح بر جودی

تو را تلخ مرثیه می کنم

چنان که نی زارها مرثیه کرده اند

چنان که بادها نوحه می کنند

چنان که باران مویه کرده است...