نوروز در استان مرکزی
مراسم عید نوروز در استان مرکزی نیز مانند تمام نقاط ایران با خانه تکانی و تدارکات سفره هفت سین شروع می شود. در شهرستان محلات چند روز قبل از عید، مردم شروع به تمییز کردن خانه ها و شستن قالی ها می کنند. پنبه لحاف های کهنه را دوباره حلاجی کرده و تمام خانه را آب و جارو می کنند. آنها از یکی دو هفته مانده به عید، عدس، نخود، ماش یا گندم سبز می کنند.
مردم شهرستان اراک در آخرین جمعه سال به گورستان ها می روند و سپس به دیدار کسانی که به تزگی عزیزی را از دست داده اند، می روند و با خود گلاب، خرما و حلوا می برند.
مردم شهرستان دلیجان نیز نوروز را با شور و هیجان غیر قابل وصف جشن می گیرند. یکی از رسوم گذشته در این منطقه "هله هله " است. در این مراسم که پنجاه روز ماند به عید انجام می شد، عده ای از جوانان در حالی که کوله هایی روی دوش خود داشتند، دور هم جمع می شدند. یکی از آنها لباس زنانه می پوشید و دیگری به نقش تگه ( بز) در می آمد و زنگوله های زیادی به کمر خود می بستند و در روستا به راه می افتند و با سر و صدا و شادی می خواندند :
| هله، هله، هو، هو | صد به غله ، هو، هو |
یعنی : صد روز به جمع آوری غله ( گندم و جو) مانده است. پنجاه روز به نوروز داریم.
در شهر ساوه، در شب قبل از عید مراسمی توسط زنان انجام می شود. در این شب زنانی که نذر دارند، نیت کرده و اسم خود را روی کاغذ می نویسند و کاغذ را داخل "بستو" ( کوزه سفالی) می اندازند. گاهی به جای نوشتن اسم، یک سکه، انگشتر و یا چیز دیگری را برای نشان داخل ظرف می اندازند. صبح روز بعد، یکی از زنان مورد اعتماد در حالی که دعا می خواند، هر یک از نشانه ها را بیرون آورده و بدین ترتیب هر کس به نیتش می رسد.
مراسم چهارشنبه روزی از جمله آیین های ملی ایران است که از دیرباز در بین مردم ما وجود داشته است. چهارشنبه سوری نیز در شهرستان اراک نیز مانند سایر نقاط ایران با افروختن آتش در خانه ها و کوی وکوچه ها برگزار می شود و جوانان از روی آتش می پرند . آجیل مخصوص چهارشنبه سوری نیز تهیه می شود. اهالی هر خانه در پشت بام یا جلوی خانه خود کپه های آتش روشن می کنند و می خوانند:
| زردی بگیر | سرخی بده |
| غم برو، شادی بیا | نکبت برو، روزی بیا |
| غم برو، شادی بیا | محنت برو، روزی بیا |
| غم برو، شادی بیا | سیاه برو، قرمز بیا |
روز عرفه
آخرین روز سال عرفه یا علفه نام دارد. در این شب در شهر خمین سعی می کنند در همه اتاق ها چراغ روشن کنند. بر روی بام خانه ها آتش روشن می کنند. بچه ها پشت در خانه های روستاییان می آیند و از هر منزل تخم مرغ پخته و شیرینی می گیرند.
تحویل سال
به هنگام تحویل سال همه افراد خانواده در منزل بزرگ فامیل یعنی پدر یا پدربزرگ خود جمع می شوند و دور سفره هفت سین می نشینند و قرآن می خوانند و گاه به حافظ نیز تفال می زنند. در سفره هفت سین انواع خوراکی ها مانند شیرینی، تخمه، نقل، کشمش، انواع میوه ها و آیینه، قرآن و چراغ نفتی می گذارند. بعد از تحویل سال کوچکترها دست بزرگترها را بوسیده ، همه با هم روبوسی می کنند و عید را به همدیگر تبریک می گویند. سپس بزرگ خانواده به هر یک از حاضرین دو عدد تخم مرغ و یک جفت جوراب و یا پول عیدی می دهد. پس از آن نیز به خوردن خوراکی های داخل سفره مشغول می شوند.
پختن رشته پلو در شب عید بسیار مرسوم است، که اشاره به پیوستگی رشته زندگی و محبت ها دارد. در شب عید، غذای مخصوص این شب یعنی سبزی پلو با ماهی پخت می شود.
آن ها معتقد بودند در موقع تحویل سال، تخم مرغ در سینی تکان می خورد، حیوانات شروع به نشخوار می کنند و آب ها از حرکت می ایستند. هر کس در این وقت دعایی بکند، دعایش مستجاب می شود. آن ها به سفره هفت سین "سرفه سال" می گفتند.
سیزده به در
در روز سیزده به در مردم از خانه ها بیرون می روند و در دشت های اطراف به بازی می پردازند. در این روز سبزه ها را که سیزده روز در خانه نگهداری کرده هاند داخل آب روان می اندازند. دختران نیز با آرزوی ازدواج سبزه گره می زنند. در روستاها برخی از مردم به پشت بام ها می روند و ناهار خود را آنجا می خورند.
سوغات
سوغات این استان عبارتند از : قالی، گلیم، جاجیم، انواع گل های زینتی، صابون، انواع فتیر، انواع محصولات باغی مانند انار، خربزه، طالبی، پنبه، رب انار، کشمش و ...
