بهوش باش که تنگدستی بلاست، و سخت‏تر از آن بیماری بدن است و از آن مشکل‏تر بیماری دل. آگاه باش که ثروت و مال، نعمت است و برتر از آن تندرستی است و از آن بالاتر تقوای دل.

از بنده خدا «علی» امیر مؤمنان به شهروندان کوفه از برجستگان انصار و بزرگان عرب: امّا بعد، من سرنوشت عثمان را برای شما به گونه‏ای گزارش کنم که گویی خود ناظر آن بوده‏اید: مردم در آغاز از او انتقاد کردند و عیوبش برشمردند، و من از مهاجران کسی بودم که بیشترین سعیم نرنجاندن و کمتر سرزنش کردن او بود. امّا «طلحه» و «زبیر»، رام‏ترین حرکتشان در باره او «دویدن» و نرم‏ترین راندنشان «دواندن» بود. «عایشه» نیز در مورد عثمان گرفتار خشم نابهنگام شد و در نتیجه زمینه قتل او به دست مردم خشمگین فراهم آمد، و آنگاه از روی میل و رغبت بدون هیچ اکراه و اجباری با من بیعت کردند. مدینه، پایگاه هجرت پیامبر (ص)، از جا کنده شده و مردم آن بیرون ریخته و چون دیگ جوشان به هیجان آمده و انقلاب به اوج خود رسیده است.

غبار لبخند

 می تراوید آفتاب از بوته ها
دیدمش در دشت های نم زده
 مست اندوه تماشای یار باد
مویش افشان گونه اش شبنم زده
لاله ای دیدیم لبخندی به دشت
پرتویی در آب روشن ریخته
 او صدا را درشیار باد ریخت
جلوه اش با بوی خک آمیخته
 رود تابان بود و او موج صدا
خیره شد چشمان ما در رود وهم
پرده روشن بود او تاریک خواند
 طرح ها دردست دارد دود وهم
چشممن بر پیکرش افتاد گفت
 آفت پژمردگی نزدیک او
 دشت دریای تپش آهنگ نور
 سایه میزد خنده تاریک او
 

حضرت علی (ع) فرمود: به کودکان خود انار بخورانید تا زبانشان بهتر و زودتر باز شود.

آزمندی ممنوع

آن که طمع را شعار ساخت شخصیّت خود را باخت، و آن کس که سفره دل نزد هر کس بگشاد به خفّت و خواری خود رضایت داد، و هر کس که زبانش فرمانروای او باشد ارزش خود از دست خواهد داد.